آنچه از من خواستی با کاروان آورده ام 

یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده ام

*

از در و دیوار عالم فتنه می بارید و من 

بی پناهان را بدین دارالامان آورده ام

*

اندرین ره از جرس هم بانگ یاری برنخاست 

کاروان را تا بدین جا با فغان آورده ام

*

تا نگویی زین سفر با دست خالی آمدم

یک جهان درد و غم و سوز نهان آورده ام

*

قصه ویرانه شام ار نپرسی خوش تر است 

چون از آن گلزار، پیغام خزان آورده ام

*

دیده بودم تشنگی از دل قرارت برده بود

 ازبرایت دامنی اشک روان آورده ام

*

تا به دشت نینوا بهرت عزاداری کنم 

یک نیستان ناله و آه و فغان آورده ام

*

تا نثارت سازم و گردم بلا گردان تو 

در کف خود از برایت نقد جان آورده ام

*

تا دل مهرآفرینت را نرنجانم ز درد 

گوشه ای از درد دل را بر زبان آورده ام

محمدعلی مجاهدی (پروانه)